بررسی رابطه شاخص توده بدنی و شاخص پوسیدگی دندانی در کودکان پیش دبستانی شهر بابل

مقدمه: پوسیدگی های درمان نشده پیشرفته، می توانند سبب درد و ناراحتی کودک شده و بر روند تغذیه و در نتیجه رشد کودک تأثیر بگذارند. هدف از این پژوهش تعیین وضعیت سلامت دندانی (dft) و شاخص توده بدنی (bmi) و تعیین رابطه بین آن ها در کودکان پیش دبستانی بابل بود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی و به صورت مقطعی می باشد که بر روی 600 کودک 6-3 ساله که بیماری سیستمیک نداشتند، انجام شد. بعد از اندازه گیری وزن با ترازوی کفه ای استاندارد و اندازه گیری قد با خط کش مدرج استاندارد، bmi تعیین و وارد منحنی استاندارد برای تعیین صدک شد. dft نیز طبق تعریف who تعیین گردید. افراد مبتلا به بیماری سیستمیک شناخته شده از پژوهش حذف شدند. سپس آنالیزهای آماری χ 2 و آنالیز واریانس انجام شد. یافته ها: از میان 600 کودک مورد مطالعه، 206 نفر از آن ها (3/34 درصد) عاری از پوسیدگی دندان بودند. در محاسبهbmi ، 62 درصد از کودکان، وزن نرمال، 3/15 درصد در محدوده اضافه وزن و در خطر اضافه وزن و 7/22 درصد کم وزن بودند. میانگین  bmi بر اساس میزان f و d معنی دار نبود اما با افزایش وزن، تعداد پوسیدگی دندان ها نیز اضافه شد ( 002/0 = p value) درحالی که رابطه معنی داری بین وزن و تعداد دندان ترمیم شده وجود نداشت ( 08/0 = p value). نتیجه گیری: با توجه به محدودیت های این مطالعه، کمترین میزان پوسیدگی و پرکردگی، در کودکان کم وزن و بیشترین میزان آن در کودکان در خطر اضافه وزن مشاهده شد. با افزایش میانگین وزن، میزان پوسیدگی به طور معنی داری افزایش یافت.